Sa Tagaytay Pa! - Part 2

Pagdating ko sa week- end encounter, marami nga akong nakilalang mga dalaga. Sa simula, sa

kanila nakatuon ang aking atensyon ngunit habang lumalalim ang retiro, hindi ko na sila masyadong

gayanapapansin. Nabighani ako sa mga panayam at gumaan ang aking kalooban na hindi ko alam na mabigat pala. Unti-unting bumalik sa akin ang ibig sabihin ng mga pinagkakaabalahan ko. Bahagya kong tinanong sa sarili kung ano ang dahilan ng aking trabaho, pag-aaral ng masterado at pagkakaroon ng sariling negosyo. Bahagya kong tiningnan ang kabuluhan ng aking buhay at hindi ko maiwasan maramdaman ang kakulangan. Tila mayroon pang higit sa kung ano ang kaunting meron ako na hindi kayang bigyang halaga ng salapi o pinag-aralan. Hindi ko maintindihan. Unti-unti rin bumalik sa akin ang kagustuhang maging pari noong nasa ika-anim na baitang ako. Sa puntong iyon, natawa ako at piniling isipin na gawa-gawa ko lamang ang lahat at maglalaho rin ito sa aking kamalayan gaya ng dati.

"Bakit naandito ka sa labas?" ang nag-aalalang tanong sa akin ni Angelie.

Napatungaga pala ako.

"Wala lang ... hindi ko lang kaya sa loob", ang mahina kong sagot. Yinakap ako ni Angelie at pumasok siyang muli sa bulwagan.

Sa sandaling iyon, nadama ko na marahil may tumatawag sa akin. Naisip kong baka may nais humingi sa buhay ko na hindi naman sa akin kung tutuusin. Huminga ako nang malalim at nadama kung paano napuno ng magkahalong mainit at malamig na hangin ang aking dibdib.

Dahil wala pa rin akong sagot sa mga bagay na hindi ko pa alam kung paano itanong, nagpasya akong tumayo upang bumalik sa bulwagan. Pagpasok ko, nadatnan kong nakataas ang mga kamay
ng mga nagdarasal, nakapikit at inaawit ang parehong kanta.

Dahan-dahan kong itinaas ang aking kanang kamay, pumikit at sumama sa kantahan: "Lord I offer my life to you, everything I've been through, use it for your glory."

-Shio Cruz, SJ